door Femke Verbeek | sep 12, 2016 | blog
En dan krijg je ineens een berichtje waarin je getagt bent op Facebook van een van je oud-cursisten. Zo komt dat op je tijdlijn te staan en de een na de andere aardige aanbeveling volgt…..joh wat een lieve reacties allemaal en zo veel….ik moest er van blozen…
Dus iemand heeft mij opgegeven en doordat ik zoveel reacties bij de eerste ronde kreeg ben ik genomineerd om mee te doen met 5 anderen tot docent van het jaar. Wat een eer.
Ook gelijk wat kan ik winnen dan??? Oooh een interview in het yoga magazine en een filmpje op de yoga tv-site. Dat zou een gave promotie zijn van mijn nieuwe website en nieuwe online zwangerschap programma!!!
Dus huppekee stemmen verzamelen… en je mag meer dan 1 keer stemmen want je hoeft je verder niet te registreren dus op de IPad, telefoon, computer of je werk…
Want als je op de link klikt zie je ook dat ik er nog heel wat nodig heb… help je mij mee om eerste te worden?
Op je mobiel moet je naar beneden scrollen om op mijn naam te klikken en op de computer aan de rechterkant*.
*Deze actie is afgelopen.
door Femke Verbeek | sep 11, 2016 | blog
Angst, wat is dat nou eigenlijk, is het iets fysieks, zit het in je hoofd?
Wat ik wel weet, is dat angst je hele dagelijks leven behoorlijk in de weg kan staan en je helemaal fysiek en mentaal kan blokkeren. Ook wordt vaak ervaren dat angst heel veel gedachten met zich mee brengt, negatieve gedachten.
Je komt snel in een vicieuze cirkel. Mensen geven raad en zeggen “laat toch los”, “waar maak je je druk om”, “het komt echt wel goed”. Maar ons verstand maakt overuren en wil een oplossing, een uitkomst. We willen ons niet voelen hoe we ons voelen. Waardoor we nog meer gaan denken, stress ervaren, slechter slapen en spanning in ons lichaam voelen. Hoe meer we het anders willen, hoe vaster het om ons heen draait.
Mijn eerste echte los laat moment was tijdens de bevalling van mijn zoon. Whooo wat was dat spannend, fysiek loslaten. Ik wilde geen ingrepen dus ik moest het zelf doen. Ik kende nauwelijks mijn lichaam, had altijd spanningen en fysieke klachten.
En dan moest ik nu een kindje dat veilig in mijn buik woonde, los gaan laten. Past dat wel en doet dat niet enorm veel pijn???
En ergens werd er heel diep een oer vertrouwen aangemaakt; dit kan ik. Dus ging ik ervoor en werd het een bevalling zonder complicaties, gewoon thuis.
Daarna begint het echte leven, je bent ineens moeder die verantwoordelijk is voor een klein mensje. In de loop van de jaren kwam ik erachter dat loslaten niet iets is wat je moet of kunt doen. Het is er al. Alleen voeden we het verstand constant. We zijn een soort verslaafd aan het denken geworden.
Gelukkig veranderde mijn leven door een aantal inzichten en cursussen.
Om echt door je angst heen te gaan, om los te laten ga je terug naar je basis, naar het zijn, de rust, de stilte. Naar je ademhaling. Dus niets meer zoeken buiten jezelf.
Je ademhaling is er altijd, benut hem helemaal, diep naar je buik, doe dit een aantal keer en laat dan goed los en je lichaam ontspant zich vanzelf. Als je dit gedurende de dag meerdere malen doet, voel je dat je met jezelf bent, voel je dat er in de hectiek rust is. Door te ontspannen kunnen we loslaten van wat er ook speelt.
Er is maar één manier om dat te bereiken, je focussen op wat echt helpt dus starten met dieper ademen.
Door als maar te vechten en te worstelen met tegenslagen in het leven, zoeken naar iets buiten mij. De teleurstellingen die daarbij horen, vond ik deze simpele oplossing. Snel kwam er meer rust en balans, meer zelfvertrouwen, meer positieve gedachten en ging ik beter voor mezelf zorgen.
Zo creëerde ik allerlei mooie dingen in mijn leven die uitkwamen door los te laten en erop te vertrouwen….
Nu werk ik iedere week met 75 zwangere dames die ik begeleid om te leren los te laten zodat zij op een zachte vredige manier hun kindje naar de aarde kunnen laten komen. Zonder verkramping, zonder pijn, vol liefdevol vertrouwen ervaren zij een rustige mooie bevalling.
door Femke Verbeek | sep 11, 2016 | blog
Wat doen eenvoudige ongeschoolde vrouwen anders dan wij hier in het westen? Het lijkt of zij makkelijker bevallen en minder complicaties hebben dan onze vaak hoogopgeleide en ingelezen vrouwen hier in Nederland.
Wat doen zij ten opzichte van de vrouwen hier in Nederland anders?
De trend is in de afgelopen tientallen jaren verschoven van thuis bevallen als eerste optie naar in het ziekenhuis bevallen. Zou dat er mee te maken hebben dat het hier anders loopt dan bijvoorbeeld in Afrika?
Veel vrouwen hebben de overtuiging dat bevallen vreselijk is en vooral veel pijn doet. Ze zijn angstig en willen daarom alle medische zorg zo dicht mogelijk bij hen in de buurt en kiezen om te bevallen in het ziekenhuis.
Waardoor komt het dat ze angstig zijn? Komt dat door de maatschappij? Het nieuws? Negatieve bevallingsverhalen? Het missen van vertrouwen in hun lichaam en de natuur…?
Als je dichtbij jezelf staat en gezond leeft dan is natuurlijk bevallen meer dan voor de hand liggend. Waarom zouden er complicaties voordoen?
De meeste complicaties komen door onrust, ongeduld en beïnvloedingen van buiten af.
Maar waarom gebeurt dat? En waarom laten we dat toe? Kan het ook anders?
Als je goed voorbereid bent, vanuit dicht bij jezelf blijven en voelen, je lichaam kennen. Veel zelfvertrouwen hebt en je goed kunt ontspannen en positieve gedachten hebt dan kan jij makkelijk zonder complicaties en ontspannen bevallen.
Maar hoe doe je dat nou? Ieder negatieve gedachte en emotie heeft een respons in ons lichaam. Ons lichaam reageert daar op door verkramping, spanning, stress, hoger ademen etc. Dus eigenlijk worden de spieren in ons lichaam steeds meer aangetrokken.
De baarmoeder is ook een spier die niets anders doet dan andere spieren, deze spier trekt zich aan tijdens de weeën. Als je ontspannen bent, doet dit geen pijn, als je gespannen bent voel je dit goed. En ook de baarmoedermond is een spier, deze werkt net als een elastiekje, er zit rek in. Maar zet je je onderin op slot dan wordt het strak en is het moeilijk om daar een hoofd door heen te persen.
Til je arm maar eens boven je hoofd. Laat hem zakken en dan weer omhoog, zakken en weer omhoog, doet dit pijn?
Ik denk dat de meeste van ons zullen antwoorden met nee dat doet geen pijn, dit komt omdat deze spieren dit gewend zijn te doen. De baarmoederspier werkt precies hetzelfde. Alleen dit zijn we niet gewend en daarbij een dosis negatieve gedachten of ervaringen en we verkrampen.
We willen wel loslaten maar proberen dat vaak vanuit het hoofd te doen, we willen controle houden.
Dit is een soort vluchten uit je lichaam en bij vluchten komt stress, angst en adrenaline om de hoek kijken. De spieren worden langzaam aangespannen, we verkrampen en vernauwen.
Het hoofdje wordt tegen de strak gespannen spieren aan geduwd. Dit geeft pijn, angst, je hartslag gaat omhoog en je wordt daar erg moe van, misschien zelfs wel misselijk. Je lichaam reageert alsof er een levensbedreigende situatie aan de gang is. En ditzelfde geldt allemaal voor je kindje. Dan moet er hoogstwaarschijnlijk ingegrepen worden, de bevalling stagneert.
Dus stop met denken over angst dat is stap 1. Leer je lichaam zo kennen dat je weet wanneer je gespannen bent en wanneer je ontspannen bent. Leer je onder gebied kennen en los te laten.
Zorg voor positieve gedachten en bevallingsverhalen. Zorg dat je flexibel en mild bent voor jezelf. Geef zachtheid en ruimte aan je lichaam. Zorg voor harmonie en balans. Dit geeft je een rustige hartslag, maakt meer endorfine aan en stopt de adrenaline toevoer.
Leer rustig te ademen in lastige situaties.
Vrouwen zijn gemaakt om te baren, zwangerschap is een volkomen natuurlijke staat van zijn, geen ziekte, je bent geen patiënt.
Leer je lichaam kennen en te vertrouwen op de natuur… is dat het geheim van vrouwen uit andere culturen die makkelijk bevallen?
